D04 & D05

Deze week is de planning om in ieder geval 5 dagen te vliegen, en tot nu toe gaat dat erg goed. Ik stond steeds om 6.15 op de planning (soms eerst zelf vliegen, soms eerst back-seaten) en dat betekend dus om 3 uur opstaan om alles in orde te maken. Nou is dat de eerste keer nog wel leuk zo midden in de nacht, en het vliegveld is dan erg mooi met alle verlichting aan, maar de tweede keer en derde keer begint het wel vermoeiend te worden. Zeker als het rooster ook nog eens 3 uur laten bekend wordt dan normaal en je dus niet in bed ligt voor 22.30. Dat betekende gister dus een paar uur uitslapen door de middag en weinig tijd om mijn blog bij te houden. Vandaar maar meteen twee vluchten in 1 bericht.

D04 was niet veel anders dan de vorige vluchten, nog wat meer "airwork" (bochten, stalls, steep turns, gliding, klimmen, dalen). Maar we zijn tijdens D04 ook begonnen met "patterns". Een pattern is een soort circuitje dat je vliegt om netjes voor de landingsbaan uit te komen.

Je hebt in een pattern verschillende "legs":














Meestal voeg je je in dit "pattern" op de downwind leg (parralel aan de runway) of direct op het base leg (90 graden op de runway). En daarna vlieg je hem verder af volgens dit plaatje. In het geval dat je niet helemaal wil/moet stoppen heb je een aantal opties:

- Go around
- Touch & Go
- Full stop Taxi-back

Go around: Dit is eigenlijk een manoeuvre die je alleen uitvoert als de baan niet leeg is, of je niet het gevoel hebt dat je veilig kunt landen. Je geeft dan vol gas nog voordat je de baan hebt geraakt en klimt weer naar de hoogte van het "pattern" om vervolgens nog een circuitje te vliegen.
Touch and Go: Bij een touch en go maak je in principe gewoon een landing, maar in plaats van af te remmen geef je na het raken van de baan weer vol gas, flaps omhoog en maak je weer een take-off. Dit telt in je logboek als 1 landing en 1 start.
Full stop taxi-back: Dit doen ze eigenlijk alleen in Amerika, in nederland gaat het weer iets anders. Hierbij maak je een landing, en rem je af tot taxi-snelheid, vervolgens verlaat je de baan en taxi je via de taxi-baan weer terug naar het begin van de baan. Om daar vervolgens weer de baan op te taxïen en weer take-off te gaan.

Tijdens beurtje D04 hebben we 1 touch & go gemaakt. Die van mij leek echter meer op 3 touch and goes aangezien ik bij het raken van de baan weer ophoog stuiterde en zo nog een keer. Landen is toch echt wel het moeilijkste gedeelte van het vliegen zo ver. Nou was dit ook pas de 2e landing die ik helemaal zelf uitvoerde en voor je solo mag heb je minstens 50 landingen op je naam staan.

D05 was weer een beurtje met een hoop nieuwe dingen. Zo ben ik voor het eerst naar een ander veld gevlogen (of eigenlijk terug gevlogen, mijn crew-maat vloog heen). Casa Grande was het veld van bestemming. Een ongecontroleerd veld (zonder toren) en dus extra goed uitkijken, en met piloten onder elkaar over de radio laten weten waar je zit en wat je intenties zijn. Dat was erg leuk om te doen! Nadat we geland waren en getanked hadden was het mijn beurt. Eerst heb ik op Casa Grande een circuitje gevlogen, waarbij de instructeur tijdens de landing het gas over nam, en precies zo veel gas gaf dat het vliegtuig ongeveer 1 meter boven de baan bleef. Dat was een oefening om het gevoel voor hoogte tijdens de landing te krijgen, maar ook wel heel gaaf.
Daarna nog een circuitje met een Touch and Go die dit keer al zonder stuiter ging, de oefening heeft dus gewerkt! Daarna konden we weer vertrekken richting het noorden, waar we boven wat landbouw-veldjes "Ground manouevres" hebben geoefend. Dat houdt in dat je wat lager gaat vliegen en dan met de grond als referentie een rondje vliegt om 1 vast punt op de grond, een rechthoek vliegt (rondom een van de landbouwvelden) en S bochten over een weg vliegt waarbij je dus steeds precies recht over de weg heen gaat en dan weer een bocht de andere kant op maakt. Dat klinkt makkelijker dan het is, want de wind helpt je hier absoluut niet bij!
Daarna heb ik nog een "slip to landing" gedaan. Dat is een bepaalde houding van je vliegtuig waarbij je min of meer zijwaarts gaat en dus heel veel weerstand hebt. Dat moet je kunnen voor het geval je flaps het niet meer doen en je toch vaart moet minderen voor je landing. Dit deden we boven een zand-baantje voor "cropdusters" (sproeivliegtuigen). Het was erg mooi om zo laag boven die veldjes allerlei manouvres te doen.

Na al deze oefeningen was het tijd om weer terug te vliegen naar Falcon field waar ik een full-stop landing zou maken. Dat is dus gewoon het einde van je vlucht. Deze landing verliep echt heel erg netjes en maakte dat ik met een heel goed gevoel het vliegtuig uitstapte. Geen stuiters, maar ook niet eens een harde dreun. Dit was in ieder geval mijn beste vluchtje tot nu toe, dus hopen dat het morgen weer zo goed gaat!

Morgen sta ik waarschijnlijk weer eens smiddags op het rooster, dus iets langer slapen maar een hoop meer turbulentie. Ik ben benieuwd! Tot slot nog wat foto's van het vliegveld 's nachts.














[brandstof controleren]













[Lichtjes!]













[De Archer N962WG met alle lichten aan, voor de preflight, (Beetje onscherp maar het is voor het idee)]