Westcoast, mighty archer, thrustworthy arrow en meer!

De afgelopen week is er weer een hoop gebeurd. Het vliegen is lekker opgeschoten en dat betekend dat het laatste vluchtje op de Archer er dan echt aan zat te komen. Maar dat verderop in dit bericht want eerst was het donderdag thanksgiving! Meerdere klasgenoten hadden het idee om te proberen een echte Amerikaanse kalkoen te maken zoals dat hoort op thanksgiving. Zo gezegd zo gedaan en na het beest 3,5 uur lang in de oven te hebben opgewarmd volgde er een heerlijk ouderwets gezellige avond. De kalkoen smaakte erg goed en de lange tafel met kaarsjes, stokbrood en aardappel salade deed al gauw het "december-gevoel" bij velen weer boven komen. De sneeuw en kou ontbreekt dan wel een beetje maar het was zeker gezellig. Tijdens dit diner met 11 klasgenoten onstond ook meteen het idee om het weekend dat voor de boeg stond op een mooie manier in te vullen.

Aangezien er een groot aantal mensen niet hoefden te vliegen zaterdag was het plan om de westkust eens een bezoekje te brengen snel gemaakt. Na de vlucht van vrijdagmorgen werden er 2 auto's gehuurd voor de 9 mensen die mee wilden, boodschappen gedaan, tassen gepakt en toen vertrokken richting Los Angeles. Na een lange rit van 6 uur over een mogelijk nog langere (en vooral heel rechte) weg kwamen we aan in Los Angeles. Daar hebben we de autos geparkeerd om over de walk of fame te kunnen lopen. Al snel zagen we de tegels met sterren (met daarin de namen van bekende artiesten). Heel bijzonder om er een keer rond te lopen maar de straat zelf viel wel een beetje tegen. Veel oude en lelijke gebouwen, veel half-afgebroken gebouwen en een hoop zwervers. Na een tijdje over alle sterren heen gelopen te zijn en al een aantal bekende namen tegen gekomen te zijn kwamen we uit bij de bekende handtekeningen en handafdrukken. Een aantal namen: George Clooney, Eddy Murphy en de drie hoofdrolspelers uit Harry Potter waren allemaal van de partij.

Na de meeste bekende sterren op de walk of fame te hebben gezien en de Virgin mega-store te hebben bezocht was het tijd om richting Beverly Hills te gaan. We hebben een aantal straten door Beverly Hills gereden en de meest grote huizen en auto's zien staan. Of er huizen van bekende sterren tussen zaten weten we nogsteeds niet maar het was wel duidelijk dat dit een duur wijkje was! Ook zijn er nog de nodige feesten gespot waar mensen in porshes, maserati's, ferrari's en rolls royce's naar toe gingen, de politie buiten stond te waken en genoeg bodyguards aanwezig waren om een klein dorp te beschermen. Na dit nachtelijke avontuur was het toch wel tijd om te gaan slapen en dus werd een goedkoop hotelletje dichtbij onze volgende bestemming uitgezocht. Namelijk: Six Flags Magic Mountain.
Six Flags MM is het grootste achtbanenpark van de westkust van Amerika en telt in totaal 11 achtbanen. Om 9 uur 's ochtends stonden we al voor een dicht hek samen met minstens 500 Amerikanen te wachten om als eerste bij de nieuwste en meest extreme achtbaan van het park te zijn. Kaartjes waren via internet besteld en dus konden we meteen doorlopen toen de hekken open gingen. Na een sprintje van een minuut of 5/6 samen met de voorste 400 Amerikanen en Mexicanen was de uitslag: 15 minuten wachttijd voor groep KLS. Dat is opzich een aardige prestatie als je weet dat er aan het einde van de dag een wachtrij van minstens 3 uur stond voor dezelfde atractie. Door deze wachttijd en alle andere mensen die achter ons nog in de rij stonden was de rest van het park eigenlijk best rustig en konden we dus na de "X2" vaak heel snel doorlopen naar een volgende achtbaan. Zo kwam het dan ook dat we elke achtbaan in het park minstens 1 maal gedaan hebben en daarnaast was er ook nog tijd over voor wat eten en drinken!

Om 6.30 's avonds zijn we uit het park vertrokken richting Santa Monica. Dat is de plaats waar waarschijnlijk de meest bekende pier ter wereld. Een groot (verlicht) reuzenrad, een achtbaan en een hoop andere kermis atracties zijn waarschijnlijk de meeste bekende kenmerken van de pier.

Op de pier hebben we een hapje gegeten en daarna hebben we weer een (goedkoop) hotelltje uitgezocht. Daarna zijn we de volgende morgen via de kust naar San Diego gereden om ook daar even een kijkje te nemen. Om te beginnen hebben we rondgelopen op een vliegdekschip en daar een paar mooie verhalen gehoord van ex-mariniers en vliegers. Ook waren er een aantal simulators en als aanstaande piloten konden we het natuurlijk niet laten om een rondje te vliegen in een straaljager. Na elkaar een tijdje uit de lucht proberen te schieten waren een paar landingen op een vliegdekschip ook onderdeel van het simulator-programma.
Verder hebben we nog rondgelopen door "Gaslamp District" en daarna een kijkje genomen bij de Oceaan. Aangezien ik mijn zwembroek bij me had en dit natuurlijk een uitzonderlijke kans was om op 29 November nog in de oceaan te zwemmen.... Affîn.. Zwembroek aan en koppie onder een paar 2 meter hoge golven meegepakt...Als enige van de groep, terwijl de rest met jassen en truien aan op het strand stond.
Koud maar voldaan konden we beginnen aan de 7 uur durende terugreis om vervolgens om 12 uur 's nachts weer in Mesa in bed te kruipen. Vervolgens stond ik vandaag 2x op het rooster. Zowel mijn laatste Archer-vlucht en mijn eerste Arrow vlucht stonden vandaag geplanned.
Met tranen in de ogen heb ik nog een mooie vlucht gemaakt op de (zoals mijn instructeur ze altijd noemt) "Might archer" en toen was het tijd om over te stappen naar zijn grote broer: "The trustworthy arrow". Dit vliegtuigje is niet veel groter (Sorry Opa) maar wel een stukje sneller en zwaarder. Dit vliegtuig kan zijn wielen wel naar binnen trekken en heeft een verstelbare propellor. Dat wil zeggen dat er 2 handels in het vliegtuig zitten om de snelheid mee te regelen. 1 handel regelt de snelheid waarmee de propellor rond draait en de andere handel regelt de hoeveelheid lucht die het blad per slag verplaatst. Ik zal het systeem nog een keer beter uitleggen als ik het zelf helemaal goed begrijp maar voorlopig is dit in ieder geval de basis.
Het vliegen in dit "nieuwe" type was weer heel erg wennen maar ook heel erg spannend. Het vliegtuig is wat zwaarder en is daardoor een stuk stabieler. Omdat het allemaal wat sneller gaat en een extra handel bedient moet worden is het wat harder werken maar ook wel heel erg leuk.
In de volgende 5 vluchten moet ik dit vliegtuig dus snel onder de knie krijgen en dan is het mijn beurt om vlucht 45 en 46 te vliegen. 45 is de één na laatste check van het VFR traject en is eigenlijk om te kijken of je klaar bent voor je 46. Vlucht 46 is een check die je vliegt met een Nederlandse KLS instructeur namens het IVW (Inspectie verkeer en waterstaat). Als je deze vlucht met succes afrond ben je klaar met het VRF gedeelte van de opleiding en krijg je in principe je "Private Pilot's License". Wij krijgen deze pas na het afronden van de opleiding omdat de school niet wil dat we naast het vliegen dat we voor de opleiding doen nog meer vliegen.
Maar in theorie mag je met dit brevet dus éénmotorige vliegtuigen huren en rondvliegen op zicht. (Het echte instrument vliegen komt na je 46, IFR (Instrument Flight Rules) is dan ook het volgende deel van het traject en het laatste deel in Amerika). Heel spannend allemaal maar voorlopig ook even hard werken. Deze week meer informatie over de "Thrustworthy arrow"