In verband met een kapot vliegtuig en een instructeur met wat weinig tijd heb ik deze week weer wat minder gevlogen. Maar daardoor was er wel tijd voor andere zaken!
De temperatuur is hier onderhand wel aan het dalen maar als ik de verhalen uit nederland hoor mag ik niet klagen.
Daarom besloten ik en een klasgenoot (Sven) te gaan genieten van de natuur. Er staat een bergje in de buurt van Mesa van 5500 voet (1650 meter) genaamd Superstition mountain. Na een kort ritje hebben we de auto geparkeerd en zijn toen tevoet aan het bergpad begonnen. Doel? De top!
Nou waren we wat laat en je wil niet nog aan het lopen zijn als de zon onder gaat... vandaar dat de vaart er aardig in zat. We zijn alleen maar mensen tegengekomen die al op de terugweg waren, waarvan veel de top niet hebben gehaald.. niet heel hoopgevend dus.
Toch waren we vastberaden en stuk voor stuk kwam de top steeds dichterbij. Nou was het pad waar we over heen liepen niet het standaard bergpad. Eigenlijk bestond het gewoon uit een drooggevallen riviertje en dat betekende een hoop losse stenen, keien, rotsjes, kiezels, en alles daartussen in. Daarnaast ging het ook erg steil omhoog op een gegeven moment en de nodige pauzes waren dan ook nodig. Toch hebben we na 2 uur en 20 minuten hard doorklauteren, sommige stukken met handen en voeten, vaak uitglijdend, de top bereikt! En het uitzicht was werkelijk adembenemend. Helaas konden we niet langer dan een kwartiertje genieten van het uizicht want de zon begon onder te gaan en dus begonnen we alweer snel met de afdaling. Springend, weer uitglijdend en af en toe een stukje rennend hebben we de weg naar beneden in iets minder dan 1,5 uur gedaan. We hebben mensen ingehaald die we op de heenweg al naar beneden zagen lopen en aan het eind van de dag was ik dan ook doodop.
Wel een geweldig dagje, en het heeft weer een hoop mooie plaatjes opgeleverd!
http://picasaweb.google.nl/Jasperkls/SuperstitionMountain
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten