Maar de vlucht daarna was des te bijzonder. D19 is de eerste navigatie vlucht. Voor deze vlucht moest ik van mijn instructeur Pinal als bestemming nemen. Dat vond ik helemaal niet erg want Pinal is zoals ik al eerder heb beschreven een soort kerkhof voor vliegtuigen. Je plant op een navigatie vlucht via makkelijk herkenbare "turning points" zoals kruisingen van wegen, een bocht in een kanaal of een stadje. Daarna markeer je de route op je kaart en reken je de afstanden, tijden, benodigde brandstof enz. uit. Hiervan doe je een deel de avond voor je vlucht, en het andere (grotere) deel pas als je de winden die die dag waaien hebt. Daarna is het een kwestie van de uitgerekende koersen zo precies mogelijk vliegen, en de tijd bijhouden om te kijken of dat klopt. Als dan blijkt dat de wind toch niet is als voorspeld moet je via bepaalde vuistregels corrigeren zodat je toch over je navigatiepunten vliegt. Al met al ben je erg druk met tijden opschrijven en koers houden, maar als je dan uiteindelijk toch over het punt vliegt dat je hebt uitgekozen geeft dat wel een goed gevoel!
Na ongeveer een half uur te hebben gevlogen was ik over mijn laatste navigatiepunt en dat betekende dat Pinal heel dichtbij moest zijn. Toen ik naar rechts keek zag ik het dan ook heel duidelijk liggen, een hele hoop grote vliegtuigen met een landingsbaantje erbij.
De nodige radio-oproepen werden gedaan en toen kon ik landen tussen de nodige 747's en zelfs boeing's Dreamlifter stond er. De Dreamlifter is een 747 maar dan nog extra uitgebouwd zodat ze er vliegtuigonderdelen mee kunnen vervoeren. Wat een immens apparaat.
[Klik voor betere kwaliteit]
Na even mijn ogen te hebben uitgekeken tijdens het taxien kon ik door met mijn navigatie terug naar Falcon field. Eerst nog een Touch & Go gemaakt op mijn alternate (dat is het vliegveld waar je naar uit zou wijken als er iets is waardoor je niet kan landen op je bestemming) en toen dus terug. Echter halverwege de vlucht gaf mijn instructeur me een "simulated faillure". Dat wil dus zeggen dat we net als of doen dat er iets kapot is en dan moet je als student precies weten wat je moet doen. Dat is om te oefenen mocht er ooit echt iets kapot gaan.
Na de benodigde checklist te hebben afgewerkt was de conclusie dat we moesten "diverten". Dat wil zeggen dat je niet verder gaat met navigeren maar zo snel mogelijk naar een dichtbijzijnd vliegveld gaat om daar te landen. Dat is een hele hoop werk in de cockpit omdat je dan terwijl je het vliegtuig blijft besturen (tenminste dat was wel de bedoeling) op je kaart moet tekenen, allerlei berekeningen moet doen en ook nog aan je crew moet vertellen wat je precies van plan bent. Zo gezegd zo gedaan en met de nodige moeite had ik berekend welke koers we moesten vliegen, hoe lang we erover zouden doen en hoe ver t nog was. Het vliegtuig was onderhand wel aardig geklommen omdat ik meer op mn kaart had zitten kijken dan naar buiten. Mijn instructeur kon er wel om lachen (Die vinden het volgens mij maar wat leuk om die studenten in de stress te zien schieten zodra ze weer eens een simulated faillure geven). Volgende keer dus meer naar buiten kijken maargoed voor een eerste navigatievlucht was het niet zo erg.
Het was echter wel een goed gevoel toen ik na precies de 20 minuten die ik had berekend recht over het vliegveld vloog dat ik had uitgezocht. Daar een Touch&Go gemaakt en toen regelrecht naar Falcon Field.
Al met al is het navigeren weer heel anders vliegen dan wat we hiervoor hebben gedaan, maar ook erg leuk. Nu komen er weer 2 solo vluchten aan, dan nog 1 dual, weer een solo en dan mijn 2e check.
Wat de steep-turns die niet zo lekker gingen betreft: Ik heb tegen mijn instructeur verteld dat ik niet tevreden was over mijn steep turns en wat er niet goed ging volgens mij. Ik won of verloor namelijk altijd hoogte tijdens mijn steep turns. Nou heb je een marge van 100 voet en daar bleef ik wel net binnen maar het was toch niet zoals ik het wilde. Mr. Wilson klopte me even vriendelijk op de schouder en zei: "Sounds like your chasing the Vertical speed indicator". Dat is een instrument waarop je ziet hoeveel voet per minuut je stijgt/daalt. Dus aan het einde van de navigatie vlucht heeft hij nog wat tijd vrij gemaakt om dat even met me te oefenen. Vlak voor ik de bocht inrolde zette hij een papiertje voor de VSI en zo maakte ik 3 steep turns achter elkaar binnen de 50 voet. Wat een instructeur.... Dat is dus ook weer opgelost!
Naast het vliegen gebeurt er de laatste tijd niet heel veel anders dan zwembadderen en muziek luisteren op mijn bed maar voor aankomend weekend zijn er weer plannen. We gaan waarschijnlijk met zijn achten een wake-board boot huren (dat kan hier allemaal zonder vaarbewijs o.i.d) en wakeboarden op een dichtbij liggend meer. Ik heb er zin in!
En bedankt voor alle reacties! Keep 'm comming!
1 opmerking:
Hi Jasper!
Geweldig, deze Dream Lifter! Ik vind Dream Lifter overigens een uistekende nickname voor jou, het heeft iets Hollywood achtigs, misschien is er ook nog een film carrière voor je in de toekomst! Ik was dit weekend in Amsterdam en heb mijn ouders over je "US experiences" verteld. Ik heb Tamara ook nog gezien. Ik kom Opa Stranders waarschijnlijk wel weer op je blog tegen binnenkort! Zoals je merkt: the Dutch family volgt je op de voet! Meer fotos zijn van harte welkom! Hanneke
Een reactie posten