Module 1

Alweer bijna een week voorbij, en ik heb weer een tijdje niks van me laten horen.
Het vliegen heeft de afgelopen week niet erg opgeschoten in verband met nieuwjaar en weekends...
Dan eerst maar een verhaaltje over ons Amerikaanse nieuwjaar. Aangezien het hier erg droog is in de woestijn mag er geen vuurwerk worden afgestoken. Vandaar dat we iets anders moesten verzinnen om met nieuwjaar te doen, maar als alle clubs en kroegen dan ook alleen voor 21 jaar en ouder zijn blijft er toch erg weinig over. Tot we de tip kregen dat er in Tempe (een dichtbij gelegen wijk) een gigantisch nieuwjaars feest werd gehouden. "Tempe fiesta bowl, new years block party". Na een korte zoektocht op het internet bleek dit bij de 5 grootste nieuwjaarsfeesten van Amerika te horen. Gaan dus!
Samen met een geschatte 100.000 Amerikanen liepen we rond door een met hekken afgezette wijk waar overal kleine podia, eet en drinktentjes en verschillende optredens waren.
Na even te hebben rondgekeken bleek dat er ook een "freestyle bike show" was. Toch maar eens kijken wat dat inhield. Een grote schans, met aan de andere kant van een kleine vrachtwagen een landings-plek was opgebouwd, en 4 "stunt-motoren" stonden klaar. De rijders kwamen al snel uit de vrachtwagen en de show kon beginnen. Na de nodige wheelies en een hoop herrie reed de eerste rijder over de schans. We waren allemaal erg verbaasd over hoe hoog hij kwam.
Daarna volgde er al snel meer, en elke sprong deden de rijders weer een ander truukje. Tot er op een gegeven moment 1 van de rijders een backflip maakte, daarbij zijn motor volledig losliet, weer rustig vastpakte, en lande... Een daverend applaus was het logische gevolg. Deze rijder bleek later erg bekend te zijn van Red-Bull X-fighters (grootste freestyle motorcross event ter wereld).
Daarna was het tijd om eens bij het hoofd podium te gaan kijken. Op een groot podium waren een aantal voor-act's aan de gang voor de klapper van de avond. Niemand minder dan: STYX.
STYX? ja.. Eigenlijk kende niemand van ons STYX, maar het scheen belangrijk te zijn dus toch maar een kijkje nemen. De muziek de ze maakten was best goed, alleen het gras waar we op zaten was redelijk koud. We zagen steeds meer mensen met hele simpele klapstoeltjes lopen en begonnen ons af te vragen waar je deze kon krijgen. Na 5 minuten zoeken bleek een simpele inschrijving voor wat reclame op een niet bestaand emailadres genoeg te zijn om een gratis concertstoeltje te scoren! Bedankt Pontiac/GMC! Zo zaten we dus lekker naar STYX te luisteren op ons net nieuwe concert stoeltje. Vervolgens ging om 10 uur savonds het eerste vuurwerk al de lucht in (Ja.. professionals mogen het dan weer wel). Een matige show als je de volledig gevulde lucht in nederland gewent bent.
10 uur al vuurwerk, dat hoort toch alleen om 12 uur?... Tja, in een groot land als dit is het in New York al nieuwjaar als wij nog rustig naar STYX luisteren. Dat wort dus blijkbaar ook aan de westkust gevierd met een vuurwerk show.
Toen begon het een beetje koud te worden en tot onze verbazing kwam er nu een hoop mensen met dekentjes aan lopen.. Gesponsored door? Jawel: Pontaic/GMC. Na nog een kleine inschrijving voor nog wat meer reclame op nog een ander niet bestaand email adres had ook ik een dekentje gescoord. Nogmaals dank Pontiac/GMC (Je bent een Nederlander of je bent het niet.. toch?)
Zo dus nog 2 uur naar het concert zitten luisteren en toen de "grote" 12-uur vuurwerkshow gezien. Nogsteeds een tegenvaller.
Goede voornemens voor dit jaar?:
- Wing halen
- Terug naar nederland
- Opleiding afronden
- Soliciteren bij KLM
- 3 jaar samen zijn met Eline vieren!

Toen we om half 1 nogsteeds geen champagne hadden geproefd, jong als we zijn hier in Amerika, werd het tijd om terug te keren naar onze appartementen. Gelukkig hadden klasgenoten een paar dagen van tevoren een oud-hollands olliebollen recept voor 25 man vermenigvuldigd met 4 en was hun vriezer netjes tot het randje gevuld met 170 stuks olliebollen!
Daarnaast was er ook gezorgd voor champagne, dus olliebollen in de oven en een kurk schieten! Toch nog een beetje nieuwjaars gevoel.
Na deze mooie avond was 1 januari nog een vrij dagje maar 2 januari werd er alweer gevlogen. Vanaf nu gaat het hopelijk allemaal wat sneller. Afgelopen week heb ik mijn eerste module-check gehad. Dat wil zeggen dat je eigen instructeur kijkt of je klaar bent voor de volgende module, en een beoordeling schrijft over de afgelopen module.
Na een hele goede vlucht was de uitslag dan ook makkelijk. Niks aan de hand, gewoon verder met vlucht 8 en de module: "Approaches".
Na weer 2 simulator-vluchten te hebben gedaan was het vandaag tijd voor het echte approach-werk. Best hard werken omdat je tijdens (Zoals meneer Wilson dat zo mooi zegt: "Walk, talk, chew gum, keep the wings upright, maintain heading and altitude") het vliegen dus, nu ook nog moet uitleggen hoe je approach eruit ziet.
Een klein voorbeeld van een approach briefing is als volgt:
"We are currently 10 NM south of the Gateway VOR on radial 190 @ 4000 feet. MSA is 8900 to the North-east, 5600 elsewhere. Weather is within limits, runways 30 in use, expect straight-in approach. We will execute the runway 30C ILS approach at gateway, Jeppchart 41-1 of 12 june 2008. Localiser frequency will be 110.15, final approach course is 303 degrees, Glide slope reference at DME 4.9 is SNOWL 2836 feet, Decission altitude is 1580 feet, touchdown zone elevation is 1380 feet.
In case the runway is in sight, straight in runway 30C for a full stop, then taxi via Kilo, Victor, Bravo, Yankee, to the GA terminal. Else we will execute the missed approach which will be runway heading untill 2800 feet, then a climbing right turn to 5000 feet, direct to the Gateway VOR and hold.
We are currently on vectors to final approach course, expect 2 left turns to intercept final approach course. We will maintain 4000 untill established inbound, then descend to 3000 for glideslope intercept which will be our final approach point. No new aircraft deficiencies, notices as briefed before. Any questions?"
Dit alles moet ongeveer worden verteld in een tijdsbestek van soms niet meer dan 1,5 minuut.
Daarnaast moet het vliegtuig onder controle worden gehouden, gepraat worden met de luchtverkeersleiding en dan moet je ook nog de benodigde checklists afwerken om te kunnen landen ( 4 stuks per landing).
Natuurlijk wil ik niet zeggen dat we het hier zwaar hebben hoor... maar als je 3 approaches vliegt in 1 vlucht en dit is alleen nog maar de briefing voor 1 approach, dan kun je misschien begrijpen dat we af en toe best vermoeid uit het vliegtuig komen. Nou is er nog wel een verlichtende factor. Aangezien je tijdens IFR in crew-verband vliegt doet je instructeur de communicatie met de luchtverkeersleiding en de helft van de checklists. Best te doen dus.
Echter... ook hier heeft de KLM flight academy weer een leuke variatie op bedacht! Wij moeten namelijk ook in staat zijn om "Single pilot" te vliegen. Dat wil zeggen dat we gewoon even net alsof doen dat je instructeur er niet is, et voíla.... Mag je het toch nog allemaal zelf doen! Om het dan helemaal leuk te maken is er ook nog zoiets als "Limited panel" Daarbij plakt je instructeur een aantal instrumenten af omdat het al zo makkelijk was.
Morgen ga ik mijn eerste "Single pilot" approach vliegen. Ik ben benieuwd.
Verder bevalt het IFR vliegen me nogsteeds prima, en heb ik voor het eerste vrije weekend een tripje naar de Grand Canyon in gedachte. Het ene moment ben je teveel vrij, het volgende moment weer bijna niet.
Hopelijk zijn jullie niet afgehaakt bij de crewbriefing, in ieder geval weer bedankt voor de reacties! Blijft leuk om ze te lezen en zo weet ik in ieder geval wie deze blog allemaal volgen.
Voor iedereen die hem volgt en nog nooit iets heeft achtergelaten, zou leuk zijn om eens wat te van jullie te horen! Ook als ik je niet ken!