Solo navigeren!

De laatste tijd heb ik wat minder tijd gehad om mijn blog bij te houden. De vluchten worden langer en er is meer voorbereiding voor nodig dus lange verhalen waren er even niet bij. Ik heb nu even een vrij avondje en dat geeft me de gelegenheid om weer eens een goed beeld te geven van hoe ver ik ben en hoe de komende vluchten eruit gaan zien.
Zoals ik in het vorige bericht al heb verteld heb ik mijn 24 check gehaald en dat betekent in ieder geval dat ik weer door kan tot de volgende check en dat is vlucht 32. Vlucht 32 vlieg je echter maar 1 keer en als die vlucht "onvoldoende" is dan hoef je hem niet opnieuw te doen. Je moet dan waarschijnlijk een extra beurtje vliegen en daarna mag je door. We gaan natuurlijk gewoon voor een voldoende vlucht!
Na D24 heb je eerst nog een 2 uur lange solo vlucht waarin je niet echt veel nieuws doet en daarna komt D26. Dat is een 3 uur lange navigatie vlucht waarin je een "toezegging" van je instructeur moet verdienen om solo te mogen navigeren verder dan 25 Nautical mile van Falcon Field vandaan. Ik had een planning gemaakt naar een klein veldje zon 145 km ten noorden van Falcon Field. Tijdens een navigatie vlucht blijf je ook oefenen dat er dingen mis gaan met het vliegtuig om voorbereid te zijn als er een keer echt iets fout gaan. Tijdens het navigeren houdt dat vaak in dat je moet "diverten". Dat wil zeggen dat je van je vliegplan afwijkt en naar een vliegveld gaat dat dichtbij ligt op het moment dat je ervoor kiest om uit te wijken. Tijdens mijn 26 heb ik een "divert" gemaakt naar Sedona. Dat is een vliegveld dat ligt op een soort tafelberg tussen een hoop rode en gele rotsen. Echt een prachtig gezicht en het landen bovenop zo'n plateau was waarschijnlijk de meest bijzondere landing die ik hier tot nu toe gemaakt heb. Genieten!

Na Sedona zijn we weer langzaam richting Falcon Field gegaan. Eerst nog een Touch and Go gemaakt op Prescott, dat ook een aardig eindje ten noorden van Falcon Field ligt en toen verder met mijn navigatie. Al met al ging de vlucht goed maar na me 3 uur zo erg geconcentreerd te hebben was ik ook wel heel moe. Mijn instructeur heeft me mijn solo-endorsement (de toezegging) gegeven en dus kon ik verder met mijn eerste solo navigatie vlucht: S27.
Ik had een planning gemaakt naar een veld ongeveer een uur van Falcon Field vandaan waar ik nog niet geweest was en op de terugweg zou ik mezelf een "divert" geven naar Scotsdale. Daar was ik ook nog niet geweest en Scotsdale is een veld waar veel Jet-traffic is. Op de heenweg heb ik rustig genavigeerd zonder te veel moeilijkheden en na een mooie landing op Wickenburg kon ik verder met mijn navigatie terug. Daar heb ik mezelf zoals geplanned een divert gegeven naar Scotsdale en ook daar heb ik toen een touch and go gemaakt. Voor me landde eerst nog een straaljager en toen ik aan het landen was stond er een prive-jet te wachten tot ik weg was van de baan. Mooi gezicht!
















[Sedona]

Dat was dus S27 en hierna staan er eerst nog 3 solo's op het programma. Vlucht 28 is 3 uur navigeren, 29 weer 2 uur en vlucht 30 is 3 uur lang "airwork". Dat is erg lang en betekend waarschijnlijk vooral een hoop landingen oefenen. Daarna is 31 nog een vluchtje met instructeur om te kijken of je klaar bent voor de 32 check. Na mijn 32 heb ik nog maar 6 vluchten op de Archer en dan wordt het tijd voor iets zwaarder werk. D39 is het eerst vluchtje op de piper Arrow. In principe is de Arrow niks meer dan het grote broertje van de Archer. De Arrow heeft een intrekbaar langdings gestel en een "constant speed propellor" daar leg ik meer over uit als het zo ver is. Hij gaat in ieder geval een stuk harder en kan wat hoger.

PS: Bedankt voor de reacties, vooral opa! Leuk dat je mee leest en mij (en Hanneke) zo goed in de gaten houd. Misschien tot over 3 maanden op schiphol en anders kom ik snel weer naar amsterdam! Carry bedankt voor het overbrengen van alle verhalen!
De reacties op mijn blog doen me elke keer weer goed! Ik mis Nederland zo langzamerhand wel een heel klein beetje, dus: "Keep 'm comming!".