woensdag 3 juni 2009

Birdstrike

Vlak voor dit weekend begon ik aan vlucht D04. Tijdens het taxiën had ik het er met mijn instructrice over hoe veel vogels er rond het veld waren. Het gras op het veld werd namelijk gemaaid en daardoor worden veel vogels aangetrokken. De instructrice vertelde over een collega van haar die ooit een ooievaar tegen (en door) de voorruit had gekregen. "Zo, het zal je gebeuren" was mijn reactie.

We stegen gewoon op, en deden onze oefeningen op 6000 voet. Toen was het tijd voor een gesimuleerde engine fire. We deden net alsof het vuur niet uit was, en dat betekende een emergency descent. Dat betekend dat je alles wat je hebt om je snelheid te verminderen uit gooit, en dan de neus zo ver naar beneden gooit dat je je snelheid toch behoudt. Komt neer op zo'n 4500 voet per minuut zakken, waar 500 voet per minuut normaal is. De grond komt erg snel op je af, je ziet geen lucht meer, en je moet je oren af en toe even "klaren"

We levelden af op 1000 voet, om een Touch & Go te maken. Toen zagen we een paar honderd meter voor het vliegtuig 3 ooievaars net iets hoger dan wij. De Ooievaars klommen , en wij waren al iets aan het dalen dus het leek allemaal goed te gaan. Tot 1 van de ooievaars zich uit de lucht liet vallen.... En je raad het al.... Door de voorruit van onze Baron heen vloog.
Gelukkig is de ooievaar afgeketst en lag deze dus niet binnen. De vooruit lag echter in grote scherven door de cockpit verspreid, over de schoot van zowel de instructrice als van mij.
Nadat ik van de schrik bekomen was, en merkte dat ik niks mankeerde, keek ik opzij naar de instructrice. Ook zij mankeerde gelukkig niks. Daarna heeft de instructrice de controls over genomen en het vliegtuig geland. 2 grote brandweer wagens stonden ons op te wachten. Nadat zij hadden gecontroleerd of er niks met ons aan de hand was, zijn we onder escorte van deze 2 crashtenders terug getaxiëd naar de KLS. Daar werden we opgewacht door OPC, en een paar klasgenoten. Pas toen we weer op de Apron stonden begonnen de beentjes een beetje te trillen en besefte ik pas goed wat er gebeurd was. Toen ik het vliegtuig daarna van buiten bekeek begreep ik ook hoe veel geluk we gehad hebben:






Al met al een heftige ervaring, maar zoals we er van af zijn gekomen, ook erg leerzaam.
Ik heb sinds dit ongeluk al weer gevlogen en dat ging voor mijn gevoel prima. Ik ben niet bang en vind vliegen (ook met vogels om me heen) nog net zo leuk!

Geen opmerkingen: