Wing, en commercial pilot!

Na een slapeloze nacht en een veel te lang durende ochtend waarin ik gek werd van de spanning, was het vandaag dan echt tijd voor mijn allerlaatste vlucht in Amerika. CPL4 is de laatste check, officieel voor het IVW (Inspectie verkeer en waterstaat). Als je deze check haalt ben je officieel gezien piloot.
Wij krijgen ons brevet pas aan het einde van de opleiding, maar officieel gezien dus piloot.
Ik was vroeg opgestaan om mezelf voor te bereiden op de laatste vlucht. Alles moest kloppen vandaag en ongeveer een uur voor mijn check zou beginnen was dat dan ook het geval. Nu was de check-instructeur met wie ik mijn check zou vliegen nog niet aanwezig. Opzich geen onverwacht nieuws want hij was bij alle andere klasgenoten die een check met hem hebben gevlogen ook pas 15 minuten van tevoren op school.
Toch weet je het nooit, en daarom was ik een uur van tevoren klaar. De 45 minuten daarna deden de zenuwen echter niet bepaald goed. 45 minuten lang wachten en daarbij constant maar weer de hele vlucht in je hoofd doornemen om te bedenken waar ik allemaal op moest letten.
Na 45 minuten was het dan toch echt tijd voor de mondelinge overhoring. Deze stelde in tegenstelling tot mijn 29 maar weinig voor. Een paar makkelijke vraagjes en toen was het alweer goed.
Op naar het vliegtuig dan maar. Voor de laatste keer sleutels gehaald bij onze zeer sympathieke dispatcher: Mike. Toen Mike zag om welke vlucht het ging vroeg hij me eerst: "Are you ready for this?" Daarop antwoorde ik: "I am very ready". Mike: "Also ready to go home?" Ik: "Also, very ready to go home". Toen kreeg ik de sleutels mee: "That's what we want to hear! Stay focussed, you can do this!". Zo begon ik mijn vlucht.
De vlucht verliep vrij soepel. Op lage hoogte was enige turbulentie maar toen ik daar eenmaal doorheen was geklommen was het vrij stabiel. Zo begon ik eerst met een stukje navigatie. Na een paar minuten te hebben genavigeerd kreeg ik de zogenaamde: "diversion". Dat wil zeggen dat je in de lucht snel een nieuwe planning maakt naar een ander vliegveld. Dit is om te oefenen voor het geval je een probleem zou hebben met het vliegtuig waardoor je je navigatie niet kan afmaken.
De diversion bracht mij naar Casa Grande. Dat is een vliegveld waar ik al veel vaker was geweest en dus was ik daar goed bekend. Daar heb ik toen 2 circuitjes gevlogen met 2 verschillende soorten landingen. Toen ben ik vertrokken naar een groot veld met verschillende akkers. Dat is een favoriete plek om de maneuvres te doen. Daar heb ik dus de nodige "steep turns, stalls, en approach to stalls" gedaan. Toen was het tijd voor het "moeilijkste" deel van de vlucht: De simulated engine faillure.
Dat is een oefening waarbij je instructeur op een willekeurig moment je gas dicht trekt en dan moet je een geschikt veld (in dit geval dus een akker) uitzoeken om het vliegtuig neer te zetten. Het moeilijke hieraan is dat je rekening moet houden met wind (tegen de wind in landen.) en dan eigenlijk maar 1 kans hebt om hem perfect voor het veldje te krijgen. Het moeilijke is vooral dat je niet even gas kan geven als je te laag zit, en als je te hoog zit is de kans dat je over het veld heen schiet weer groot. Het komt dus aan op heel precies indraaien en op tijd je "flaps" uittrekken.
De eerste PFL (practiced forced landing) die ik deed kwam ik net voor het veld uit dat ik had uitgekozen, en dus mocht ik dat nog een keer proberen. De 2e poging was een stuk beter en de instructeur leek tevreden. Daarna mocht ik alweer terug naar Falcon Field.
Daar heb ik vervolgens nog 1 circuitje gevlogen en daarna mijn, misschien wel, laatste landing gemaakt op Falcon Field.
Ik taxiede van de baan af, terug naar de parkeer plek van het vliegtuig. Toen ik de motor uit had gezet vroeg de instructeur: "En wat denk je er zelf van?"
Mijn antwoord: "Tja, ik heb goede dingen laten zien, en een paar iets mindere dingen?"
Instructeur: "Dat viel best mee hoor! Gefeliciteerd!"
Daarna was het tijd voor bergen papierwerk, en over 1,5 uur is de wing-uitreiking. Hopelijk samen met mijn crew-maat: Roy. Die vliegt op moment van schrijven ook zijn CPL4 met dezelfde instructeur dus als alles goed gaat gaan we als crew terug naar Nederland.
Dat zou betekenen dat we 5 februari landen op schiphol. Eindelijk thuis!
De fotos van de winguitreiking volgen zo spoedig mogelijk!